quiet quitting s.nw. [geen meervoud] (Engels) ingesteldheid van – om met die minste moeite – net die heel basiese verantwoordelikhede van jou werk na te kom, uit protes, of om tussen werksverpligtinge en die res van jou lewe ’n beter balans te bewerkstellig: › ’n Gallup-opname [...] gebruik die term om die groot skuif in die Amerikaanse arbeidsmark te belig: “Gallup se definisie van die konsep ‘quiet quitting’ is mense wat nie werklik betrokke is by hul werk nie – hulle doen slegs die basiese wat van hulle verwag word en is psigologies afgestomp van hul werk. Dit beskryf omtrent die helfte van Amerika se werkmag ... Hierdie tendens versprei tans teen die spoed van lig op sosiale media as die idee dat miljoene mense nie meer ekstra moeite met hul werk doen nie en slegs hul basiese werksverpligtinge nakom (Anneliese Burgess, Vrye Weekblad, 4 November 2022). › Qaanitah Hunter, politieke redakteur van News24, wonder in ’n onlangse rubriek of Ramaphosa nie besig is met “quiet quitting” nie; hy bedank nie uitdruklik nie, maar loop geen ekstra myl om te doen wat nodig is nie (Barnard Beukman, Beeld, 29 Oktober 2022). › Ná Covid het die hele beweging rondom “quiet quitting” (stil-stil onttrek) en tydmiljoenêrs begin (Hanlie Retief, Rapport, 2 Oktober 2022). › Meer onlangs hoor ek van “quiet quitting” in verhoudings by ’n millenniër-vriend. Hy noem dit die “stille hendsopper-move wanneer opbreek te veel moeite is en dit anyway almal net ongemaklik gaan laat voel” [...]  net soos in ’n werksopset verwys dit hiér na wanneer iemand net stadig maar seker ophou moeite doen en mettertyd in so ’n mate emosioneel onttrek dat die verhouding doodbloei (Anneliese Burgess, Vrye Weekblad, 4 November 2022). ◌ SINONIEM(E): stille onttrekking | suutjiese lyfwegstekery