famo s.nw. [geen meervoud] (musiek) ◌ Ook [met ’n hoofletter] Famo ◌ musieksoort uit Lesotho wat bestaan uit sang en ululerings wat deur ’n trekklavier, ’n trom en soms ’n basinstrument begelei word, veral gewild by sprekers van Sesotho (Suid-Sotho): › Famo het ontstaan in drinkplekke waar trekarbeiders uit Lesotho, wat in die 1920’s in myne gewerk het, probeer ontspan het. ◌ ENGELS: Famo

oorsprong:
Van ’n Suid-Sotho-woord vir ’n onwelvoeglike dans, afgelei van famola, om die neusvleuels oop te sper of die vroulike geslagsdele te ontbloot.

samestellings:
famo(-)groep, Famo-groep: › Van die zama-zamas was in Lesotho deel van famo-groepe (Louise du Plessis, Vrye Weekblad, 13 Januarie 2023).
famo(-)musiek, Famo-musiek: › Ek het Zakes Mda se boek Wayfarers’ Hymns gelees waar hy skryf oor famo-musiek en hoe dit oorspoel Suid-Afrika toe (Louise du Plessis, Vrye Weekblad, 13 Januarie 2023). › Ek het eendag gevra, luister julle famo-musiek? Hulle kon nie glo ek weet daarvan nie, dit was wonderlik (Louise du Plessis, Vrye Weekblad, 13 Januarie 2023). › Mda is ’n storieverteller sonder gelyke. Sy taal is ryk soos donker sooigrond, deurspek met Afrika-idiome en uitdrukkings wat die Engels laat dans. Dit pols van famo-musiek en onweerstaanbare, spektakulêre danse (Deborah Steinmair, Vrye Weekblad, 3 Desember 2021). › Famo-musiek is sensueel en gaan gepaard met dans. Die musiek is lifela, hymns. Sal ’n mens dit vertaal as sekulêre psalms? Soms met ’n koortjie, dikwels net praatsing – poësie met akkordionbegeleiding (Deborah Steinmair, 22 Oktober 2021).
famo(-)tradisie, Famo-tradisie: › Die famo-tradisie is een van wandelende musikante wat psalms opmaak oor die deugde van hul suster, die skoonheid van die landskap, die veglus en braafheid van mans, die weë van die liefde. Dis in vrye vers, want “big boys don’t rhyme” (Deborah Steinmair, 22 Oktober 2021).